Τώρα που μας έχει κλείσει μέσα ο κορωνοϊός έχουμε χρόνο, αν θέλουμε, να θυμηθούμε τα μαθητικά μας χρόνια μέσα από την ιστορία του σχολείου μας.
Η έρευνα για την ιστορία του σχολείου έγινε από τον κ. Λάζο

https://www.academia.edu/42245433/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%AD%CF%82_%CE%B1%CF%80%CF%8C_90_%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1_%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82._2%CE%BF_%CE%9B%CF%8D%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CE%BF_%CE%98%CE%B7%CE%BB%CE%AD%CF%89%CE%BD_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_26%CE%BF_%CE%93%CE%95%CE%9B_%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CF%8E%CE%BD

Αναμνήσεις από μια μαθήτρια άλλης τάξης

Έχουν περάσει αρκετοί μήνες από τότε που η Άννα Πατρικίου μου έστειλε αυτό το e-mail. Δεν ξέρω τι είχε συμβεί και δεν το είχα δει. Σήμερα το βρήκα και πραγματικά με συγκίνησε, αφού με γύρισε πάλι σε εκείνα τα χρόνια. Άννα να είσαι καλά
Γεια χαρά λοιπόν,
    Μέσα στη ραστώνη των διακοπών βρήκα το blog σας (από τύχη, ή από πρόθεση.) Η μακρινή δεκαετία του ΄60 με κατάκλυσε. Εγώ με κοτσιδάκια, ένα χρόνο μικρότερη από τη νόμιμη ηλικία, ανέβαινα με δέος τα σκαλιά του Δεύτερου Γυμνασίου. Ναι, τότε δίναμε εξετάσεις για να μπούμε στο γυμνάσιο. Όλα ήταν ένα μυστήριο. Η αυστηρότητα, η γνώση, η ‘καθαρεύουσα’ των βιβλίων, οι νέες φιλίες και συμμαχίες. Στην πρώτη τάξη ήμασταν πολλές (μόνο κορίτσια), καθισμένες τρεις-τρεις στο θρανίο, που μόλις μας χωρούσε. Γνωρίζοντας μερικά παιδιά ήρθα σε επαφή με μια νέα πραγματικότητα. Θυμάμαι ένα κορίτσι από το αναμορφωτήριο, με μελανιασμένους από το ξύλο μηρούς. Ή τη συνονόματη μου Άννα, όμορφη, έξυπνη, καλοσχηματισμένη, που διέγραψε με την κιμωλία κάνοντας ένα Χ στη φάτσα του μικροκαμωμένου και μικρόνοου καθηγητή των μαθηματικών. Αυτή είχε δίκιο λύνοντας το πρόβλημα στον πίνακα, αυτός όχι. Την απέβαλαν από όλα τα σχολεία, και την έβλεπα να σκοτώνει την ώρα της στο φούρνο των γονιών της. Αδικία, αδικία…
    Ψήλωσα αρκετά, αλλά πάντα είχα την αίσθηση απορίας και αδικίας, σαν να βρίσκεται κάπου αλλού ο πραγματικός κόσμος. Μας είχαν κατεβάσει στη βασιλίσσης Σοφίας, απ’ όπου περνούσε η πομπή για το γάμο Σοφίας-Χουάν. Κάποια είπε: πετάξτε την Ισπανική σημαία, κρατήστε μόνο την Ελληνική. Αντίσταση υποτίθεται. . . Ή κάποιες φωνές, «1-1-4», «προίκα στην παιδεία.»
    Ιδού μερικοί καθηγητές/τριες που κράτησα το όνομα και τη μορφή τους:
    Δεν ξέρω γιατί, πρώτη μου έρχεται η κ. Θεοφίλου. Μας έβαζε εύκολα κ πολυσέλιδα τεστ, κι αυτή κοιτούσε το παράθυρο με βλέμμα απλανές και σουφρωμένα χείλη. Κάτι απροσδιόριστο πήρα από αυτήν, την ικανότητα να «την κάνω» και να σώζομαι προσωρινά όταν τα προβλήματα φαίνονται άλυτα.
    Η σταρ του σχολείου η περιβόητη Ριρή Βενιεράτου, καθηγήτρια γυμναστικής και υπεύθυνη για τις συνολικές γυμναστικές επιδείξεις στο Στάδιο. Πολλές οι θαυμάστριες της. Από αυτήν έμαθα να ξεπερνώ τα «εμπόδια», και την υποστήριξη που μπορεί να μου δώσει ένα υγιές σώμα.
    Μετά έρχεται η κ. Βενιζέλου. Με τον άσπρο ατημέλητο κότσο της, τα γκρι ταγιεράκια της, λάτρης της Ελληνικής γραμματείας και ειδικά του Παπαδιαμάντη (που τότε τον διαβάζαμε άνετα στο πρωτότυπο.)
    Ο κ. Αρχοντίδης, πραγματικός άρχοντας, με κάτασπρα πυκνά μαλλιά, καθηγητής των Νέων Ελληνικών και λάτρης της συμπατριώτισσας του Σαπφούς. Όταν κάποτε πήγα στο μικρό διαμέρισμα όπου έμενε με τη γυναίκα και την κόρη του, εξεπλάγην που δεν έμενε σε κάποιο πολυτελέστερο, ανάλογο του υψηλόφρονα ύφους του.
    Είναι περίεργο, που πρώτοι μου έρχονται στο νου οι άνθρωποι των θεωρητικών μαθημάτων, μια που τελειώνοντας έδωσα εξετάσεις και μπήκα στο Ε.Μ.Π. και εμείς του πρακτικού σνομπάραμε τα σχετικά με τη γλώσσα τότε. Αλλά φαίνεται τα γράμματα είναι γράμματα, και σε διαμορφώνουν με τρόπο ανεξίτηλο.
    Η κ. Κουφιδάκη, μελετηρός και προοδευτικός άνθρωπος (βοήθησε στη χάραξη νέας πολιτικής για την παιδεία τότε) μας δίδασκε ιστορία. Εμείς στο πρακτικό τμήμα, της κλείναμε την πόρτα, για να μη βγούμε διάλειμμα, ν’ ακούσουμε κι άλλα θαυμαστά για την Ιταλική Αναγέννηση. Στις εκδρομές την αποκαλούσαμε με τους στίχους του γνωστού τραγουδιού «ne me quittes pas». Πέθανε πρόωρα, λίγα χρόνια μετά.
    Τέλος η όμορφη ξανθο-κοκκινομάλλα κ. Βιβιέ, περισσότερο δασκάλα της ζωής παρά των Γαλλικών. Μας μάθαινε έμπραχτα τι σημαίνει γυναικεία δύναμη και αξιοπρέπεια.
    Στα πρακτικά τμήματα βασιλιάς των μαθηματικών ήταν ο κ. Ραπτάκης. Μας έκανε κι ένα ακόμα μάθημα, κοσμογραφία νομίζω. Αισθαντικό βλέμμα με μεγάλες γυριστές βλεφαρίδες, επί τέλους ένοιωσα όμορφα με τη γεωμετρία και την άλγεβρα. Η τριγωνομετρία βαρετή.
    Φυσική θυμάμαι τον κ. Μόσχο, νομίζω. Γουρουνάκι τον λέγαμε από το ροζ χρώμα του, όμως εγώ έτρεφα ιδιαίτερη αγάπη γι’ αυτόν.
    Στα θρησκευτικά, είχαμε για χρόνια τον κ. Σιμιτζή. Λέγαμε είναι «η ώρα του παιδιού», ως και παπούτσι είχε πετάξει κάποιο ανόητο κορίτσι μέσα στην τάξη. Το άσπρο του ματιού του ήταν γεμάτο κόκκινες φλεβίτσες, στην προσπάθεια του να βάλει τάξη σ’ αυτό το θηριοτροφείο.
    Η δασκάλα της Ωδικής στις πρώτες τάξεις, κ. Αναστασίου νομίζω. Μια ευαίσθητη μικροσκοπική καλλιτεχνική φιγούρα, που το φόρτε της οι ήταν οι σχολικές γιορτές.
    Αλλά και άλλοι και άλλες, που δεν θυμάμαι το όνομα τους τώρα, ή το θυμάμαι αλλά δεν μπορώ (ακόμα) να πω κάτι καλό γι’ αυτό. Τότε είχα θυμό με κάθε τι που μου έβαζε όρια. Τώρα όλα έχουν πάρει τη θέση τους στη προσωπική μου γεωγραφία, όλα καλά, όλα ήταν δοσμένα με αγάπη, τουλάχιστον σαν πρόθεση.
    Σαν τάξη, φάγαμε ένα βράδυ μαζί με δυο-τρεις καθηγήτριες στον Πειραιά, στην «κόκκινη βάρκα.» Η κάθε μία πήρε το δρόμο της. Καμιά φορά με φέρνει δίπλα τους η ζωή, χαιρετιόμαστε, δεν ανοιγόμαστε όμως η μια στην άλλη. Όλη μας η καταπιεσμένη αντίδραση βγήκε με φόρα στο τέλος, μετά τον αποχαιρετισμό του σχολείου. Σχίσαμε κομματάκια την πράσινη τσόχα που κάλυπτε τις έδρες, ανοίξαμε τις βρύσες… Το κουρδιστό πορτοκάλι…
    Να είστε καλά που μου θυμίσατε αυτά τα χρόνια και αυτούς τους δασκάλους.

Άννα Πατρικίου

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ

Είναι φανερό πως το κτίριο του Β΄Γυμνασίου Θηλέων Αθηνών, του σχολείου, από το οποίο αποφοιτήσαμε πριν από περίπου 40 χρόνια, δεν περνάει αδιάφορο σε όποιον έχει την τύχη να ζήσει σ' αυτό, είτε ως μαθητής, είτε ως καθηγητής.

Εμείς θα το θυμόμαστε πάντα, γιατί  έχει συνδεθεί άρρηκτα με τις εφηβικές μας ανησυχίες, αλλά και τους πολιτικούς μας προβληματισμούς που γεννούσε η εποχή της χούντας που ζήσαμε εκεί, οι οποίοι καθόρισαν τη σκέψη και τη ζωή μας.

Όμως η ιστορία του σχολείου ξεκινάει πολύ πριν από μας. Την καταγραφή της ανέλαβε οικειοθελώς ένας άνθρωπος που το ζει και το αγαπάει από τη θέση του καθηγητή. Αναφέρομαι στον κ.Τάκη Λάζο καθηγητή Φυσικής στο 26ο γυμνάσιο της Αθήνας, που φιλοξενείται σήμερα στο ίδιο κτίριο, ο οποίος έχει κάνει μια εξαιρετική δουλειά για την καταγραφή της ιστορίας του κτιρίου, την οποία μας εμπιστεύτηκε.
Κύριε Λάζο ευχαριστούμε πολύ. 

Έκθεση φωτογραφίας από τους σημερινούς μαθητές του σχολείου μας

Πριν σαράντα χρόνια, όταν είμαστε μαθήτριες, αν και τα χρόνια ήταν δύσκολα και δεν υπήρχαν τέτοιες ευκαιρίες, μας άρεσε να ασχολούμαστε με σχολικές δραστηριότητες εκτός των μαθημάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η έκδοση της "ΔΕΛΤΟΥ" που αν και βγήκαν μόνο δύο τεύχη, κάνει πολλές να καμαρώνουν, και η συναυλία που είχε διοργανώσει η μουσικός Χ. Ζαρμπή.
Σήμερα τα πράγματα είναι πιο εύκολα για τους μαθητές. Έχουν πλέον τη δυνατότητα να ασχολούνται με διάφορα θέματα και με εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Στο πλαίσιο αυτών των σχολικών δραστηριοτήτων οι μαθητές του 26ου  Γενικού Λυκείου Αθηνών, που στεγάζεται στο κτίριο του δικού μας σχολείου διοργανώνουν έκθεση φωτογραφίας που θα πραγματοποιηθεί στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων (Ακαδημιας 50) την Τετάρτη 14/5/2014 στις 7 το απόγευμα΄, όπως μας ενημέρωσε ο καθηγητής τους κ. Τάκης Λαζος τον οποίο ευχαριστούμε θερμά. Η έκθεση θα είναι ανοιχτή μόνο έκεινη την ημέρα και το θέμα είναι τα πορτραίτα.
Νομίζω για όσες μπορούν να την επισκεφθούν δεν χρειάζεται ιδιαίτερη πρόσκληση.

Λυρισμός και λάλον ύδωρ- Ο Κ. Τοπούζης συνομιλεί με τους ήρωες του Ομήρου

Την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, την Παρασκευή 21 Μαρτίου επέλεξαν οι εκδόσεις Gutemberg για την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του αξέχαστου καθηγητή μας Κώστα Τοπούζη "Λυρισμός και λάλον ύδωρ" που κυκλοφόρησε το 2013, δύο χρόνια μετά το θάνατό του.Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί στις  7:00 μ.μ. στον Πολυχώρο της  Μουσικής Βιβλιοθήκης του Συλλόγου "Οι Φίλοι της Μουσικής", στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Αθήνα)

Στην ποιητική αυτή συλλογή, που αποτελεί συνέχεια  της ανέκδοτης μετάφρασης της Ιλιάδας και της Οδύσσειας ο Κώστας Τοπούζης δίνει στοιχεία που ουδέποτε τα διαβάσαμε στα σχολικά βιβλία και επιχειρεί ένα διάλογο με τον κόσμο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, του οποίου σε πολλά θέματα, όπως συνεπάγεται από τα ποιήματα, η σημερινή τακτική των ισχυρών της γης, αποτελεί πιστό αντίγραφο. Όπως ο ίδιος αναφέρει σε ένα εισαγωγικό σημείωμα στους "μικρούς περίπατους στον Όμηρο" 

 "- η Ιλιάδα και η Οδύσσεια είναι σαν το θάμβος του μικρού έφηβου, όσο γνωρίζει τον εαυτό του και τον κόσμο, και ύστερα που μεγαλώνει νοσταλγεί και κρίνει - ίσως κατηγορώντας αλλά μη μετανιώνοντας

- ο άνθρωπος χαίρεται που υπήρξε παιδί - και ευτυχώς που μεγάλωσε - και σαν μεγάλος ξαναζεί το παιδί που ήταν και κρύβει"

Και είναι σίγουρο ότι θα σας έλθουν  στο νου σημερινά παγκόσμια γεγονότα όταν θα διαβάσετε πως ο Αχιλλέας είπε στον Πάτροκλο που ζητούσε έλεος

"Μακάρι Πάτροκλε όλοι να πάθουν

Να εξοντωθούν οι Αχαιοί και οι Τρώες το ίδιο

να μείνουμε μόνο οι δυό μας εμείς

οι δυο μας μονάχα να αλώσουμε την Τροία

να κερδίσουμε δόξα"

Ή ακόμα αναφερόμενος στου ςΑργείους πολέμαρχους αναφέρει μεταξύ άλλων:

"Άρπαζαν κι αυτοί τις διαλεχτές τους σκλάβες στις σκηνές

να τις κοιμούνται,

όμως πιο κανονικά

οι δεκάδες χιλιάδες άλλοι Αργείοι

όλα τα χρόνια έγερναν να κοιμηθούν τις νύχτες 

ή σε φτιαχτές υπήνεμες λακκούβες στη σειρά,

επιστρωμένες φτέρες,

ή σε καλαμόπλεχτες τεράστιες σκηνές"

Είναι πάρα πολλά εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τον αναγνώστη να προβληματίζεται πόσο ίδια έχουν μείνει τα πράγματα από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα. Αλλά και στις "Ολονυχτίες με τους τραγικούς" στο τμήμα που αναφέρεται στην "Αντιγόνη" βλέπουμε τον μνηστήρα της Αντιγόνης και γιο του Κρέοντα να λέει στον πατέρα του

"Από το δίκαιο του ηγέτη πήρες το μισό

Όμως πρέπει να ακούς τι λέει ο κόσμος όλος

Και πρέπει να τη μυρίζεις τη σιωπή του.

Να δέχεσαι τι λέει και πριν ακόμα ξεχυθεί ακράτητος στους δρόμους"

Δεν θα αναφέρω άλλα αποσπάσματα, θεωρώντας ότι η τμηματική παραβολή στοιχείων και απόψεων τελικά στρέφεται εις βάρος του συνόλου του έργου. Σας προτρέπω όμως να το μελετήσετε γιατί πάντα  η μελέτη του παρελθόντος αποτελεί διδαχή για το μέλλον. 

Μαζί με το έργο του Κώστα Τοπούζη οι εκδόσεις Gutemberg παρουσιάζουν τους

Αλέξανδρο Αραμπατζή, Ελισάβετ Αρσενίου, Τάσο Γαλάτη, Γιάννη Δάλλα,
Φραγκίσκο Καλαβάση, Ελένη Καρασαββίδου Γιώργο Κεντρωτή, Κίρκη Κεφαλέα,
Τόνια Κοβαλένκο, Αγγελική Κορρέ,
Θανάση Λάμπρου, Τίτο Μαρκόπουλο, Αριστέα Παπαλεξάνδρου, Μανόλη Πρατικάκη, Χαρά Σαρλικιώτη, Λητώ Σεϊζάνη,
Νόνη Σταματέλου

Ομιλητές θα είναι οι:

Δημήτρης Αρμάος
ποιητής - κριτικός

Γιώργος Βαρθαλίτης
ποιητής - κριτικός

Νίκος Δήμου
ποιητής

Κώστας Κουτσουρέλης
ποιητής, διευθυντής του περιοδικού "Νέο Πλανόδιον"

To αρχείο του σχολείου στην ιστοσελίδα μας

Γράφει η Μαρία Κορτέση
Οφείλω να ομολογήσω πως όταν δημιουργήθηκε αυτή η ιστοσελίδα, κανένα από τα "ιδρυτικά" της μέλη δεν μπορούσε να φανταστεί πως θα έφθανε κάποια στιγμή να φιλοξενεί φωτογραφίες από το αρχείο του σχολείου μας ή ακόμα και στοιχεία από το προσωπικό αρχείο καθηγητών μας.
Και είναι πραγματικά πάρα πολύ ευχάριστο για μας να βλέπουμε πως σιγά - σιγά, πέρα από τον αρχικό στόχο που ήταν η επανασύνδεση των συμμαθητριών μας, η ιστοσελίδα μας αποκτά και έναν άλλο ρόλο, εκείνον της καταγραφής της σχολικής ζωής που είχε επιβάλει η χούντα, σε ένα σχολείο όμως, που διέθετε ισχυρές αντιστάσεις.
Αλλά για να μην πέρνουμε όλη τη δόξα πάνω μας πρέπει να πούμε πως δεν θα υπήρχε αυτή η ανάρτηση αν δεν είχε εκδηλωθεί η καλή διάθεση του καθηγητή που σήμερα διδάσκει στους χώρους που κάναμε εμείς μάθημα Τάκη Λάζου, ο οποίος μπήκε στον κόπο να αντιγράψει και να μας αποστείλει τις φωτογραφίες που ακολουθούν, αλλά και της συζύγου του καθηγητή μας Κώστα Τοπούζη, Μαρίας Τοπούζη η οποία ανέσυρε από το προσωπικό αρχείο του καθηγητή μας το δεύτερο και τελευταίο τεύχος της ΔΕΛΤΟΥ και μας το παραχώρησε για δημοσίευση. Τους ευχαριστούμε θερμά και τους δύο.
Όσον αφορά τις φωτογραφίες λυπάμαι, αλλά η μνήμη μου δεν με βοηθά να καταγράφω πρόσωπα και εκδηλώσεις που έχει απαθανατίσει ο φωτογραφικός φακός. Στηρίζομαι στη δική σας βοήθεια για να ολοκληρώσουμε τις λεζάντες με τα συγκεκριμένα στοιχεία κάθε φωτογραφίας.
Φανή Καναράκη:"Ειναι πραγματι πολυ συγκινητικη ολη αυτη η εξελιξη στην ιστοσελιδα μας !

Ευχαριστουμε παρα πολυ τον καθηγητη Τακη Λαζο για την καλη διαθεση που ειχε  και την εργασια που εκανε ωστε να αποκτησουμε αυτες τις φωτογραφιες και βεβαια την Κα Τοπουζη για την παραχωρηση του 2ου τευχους της ΔΕΛΤΟΥ

Πολλα φιλια στις αγαπημενες μου συμμαθητριες !!!

    Με πολυ αγαπη Φανη Καναρακη".

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

 Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη πριν το 1968, δηλαδή πριν μπούμε εμείς στο γυμνάσιο, την εποχή που υπήρχε ακόμα Λύκειο, όπως φαίνεται από τη σημαία. Νομίζω όμως πως και αυτή, όπως και κάποιες άλλες αποτελεί ντοκουμέντο της αντίληψης για την εικόνα της "καλής μαθήτριας" εκείνης της εποχής. 

Η σημαιοφόρος και οι παραστάτιδες από τη γιορτή για την 25η Μαρτίου 1971. Αναγνωρίζετε κάποια;

Εδώ κι αν δεν θυμάμαι τίποτα. Πάσα προσφορά ...μνήμης δεκτή

Εδώ έχω κενό μνήμης. Ο χώρος δεν μου θυμίζει τίποτα, και ακόμη περισσότερο δεν μου θυμίζει κάτι ο πιανίστας. Βέβαια δεν μπορώ να πω το ίδιο για την κα Ζαρμπή στην οποία οφείλω τη νεύρωση στομάχου που με ταλαιπωρεί ακόμη, αλλά οφείλω να πω πως η γυναίκα πραγματικά, έστω και με αντιεκπαιδευτικό τρόπο, προσπαθούσε να μας μάθει τουλάχιστον τα στοιχειώδη σχετικα με τη μουσική.
Στη φωτογραφία διακρίνονται η Φιλιτσα Ζαμπάτη, Κατερίνα Καμπέρη, Ντίνα Κόλλια και Στέλλα Κουτρούλη. Εντυπωσιακό και εντελώς εκτός εποχής και ηθών του σχολείουτο μίνι της κοπέλας που φαίνεται σε πρώτο πλάνο

Φανή Καναράκη "Διπλα στην Κουτρουλη απο δεξια ειναι η Αχτυπη,πισω απο την Καμπερη νομιζω η Δαμαλα, με τα γιαλια.Πισω απο την Κουτρουλη μηπως ειναι η Εξαρχεα ?  Και στο γκρουπακι πισω απο τον πιανιστα 3η απο αριστερα η Καραμιχαλη".
Μυρσίνη Καραμιχάλη
Είναι η εκδήλωση της 25ης Μαρτίου 1971 στο "ΕΜΠΑΣΣΥ", μπράβο στη Φανή που βρήκε κάποιες από μας. Κάπου είδα και τη Σαββίνα Γιαννάτου, αλλά δεν έχω μπροστά μου το μπλογκ για να προσδιορίσω που ακριβώς βρίσκεται. Μπράβο που αναδεύετε τη μνήμη μας, είναι υπέροχο!!!

Προφανώς και αυτή η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στην ίδια εκδήλωση. Περισσότερα στοιχεία περιμένω από σας
Φανή Καναράκη: "πισω απο την Ζαρμπη, πρωτη απο τα τρια κοριτσια ειναι η Μαρια Ζευγωλη".

Εθνικοί χοροί στο προαύλιο, μάλλον στην ίδια σχολική γιορτή.

 Και αυτή η φωτογραφία είναι από την ίδια εκδήλωση για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου. Διακρίνω την Στέλλα Κουτρούλη και τη Φιλίτσα Ζαμπάτη. Μήπως εσείς διακρίνετε κάποια ακόμη;
H Χριστιάννα Γιακουμή μας είπε
Στην τελευταια αναρτηση, τελευταια φωτο απο επετειο 25ης Μαρτιου, αναγνωριζω πισω απο το βημα την Κιττυ Γαλανοπουλου και 1η δεξια απο το βημα, οπως κοιταμε την φωτο, την Σαββινα Γιαννατου (ναι,ναι την γνωστη μουσικο και τραγουδιστρια). Και οι 2 ειναι αποφοιτες 1976 οπως κι εγω!

Επισης ο Σπυρος Κολυβας, απο τους πολυ αγαπημενους δικους μας καθηγητες, δυστυχως  εφυγε πριν απο 2 σχεδον χρονια.

Χριστιαννα Γιακουμη



Θεωρώ σίγουρο ότι θυμάστε τις σχολικές επιδείξεις που είχε καθιερώσει η δικτατορία στο Παναθηναϊκό στάδιο. Ίσως θυμάστε ακόμη πως κάποια φορά οι μαθητές αντιστεκόμενοι με το δικό τους τρόπο όταν πήγε να χαιρετίσει ο δικτάτορας Παπαδόπουλος άρχισαν να τον χειροκροτούν με τέτοια μανία, που δεν ακουγόταν ο λόγος του.
Αν αναγνωρίζετε κάποια από τις εικονιζόμενες παρακαλώ βοηθήστε με.




ΔΕΛΤΟΣ τεύχος 2ο
Για να φθάσει στην οθόνη του υπολογιστή σας το δεύτερο τεύχος της ΔΕΛΤΟΥ συνεργάστηκαν η Ειρήνη Κατωπόδη, η Βίλλυ Κουράφαλου και προπαντός η κα Μαρία Τοπούζη, που μας παραχώρησε το υλικό.

Φωτογραφίες από το αρχείο του σχολείου μας

Οι φωτογραφίες που βλέπετε παρακάτω δεν ανήκουν στο προσωπικό αρχείο κάποιας μαθήτριας. Εξάλλου δεν φαντάζομαι να υπήρχε καμία εκείνη την εποχή που να ήθελε να κρατήσει ενθύμιο τις εξωτερικές όψεις του κτιρίου.Βέβαια σήμερα έχουν διαφορετική αξία γιατί κάθε παράθυρο και κάθε πόρτα φέρνει στο μυαλό δεκάδες αναμνήσεις.
Οι φωτογραφίες αυτές λοιπόν ανήκουν στο αρχείο του σχολείου μας . Μας τις απέστειλε ένας καθηγητής που σήμερα διδάσκει στους ίδιους χώρους που κάποτε εμείς κάναμε μάθημα. Είναι ο κ. Τάκης Λάζος, φυσικός στο 26ο ΓΕΛ και απόφοιτος του 35ου ΓΕΛ που συστεγαζόταν με το 26ο μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 90 (δηλαδή του σχολείου που διαδέχθηκε το 11ο). Ο κ. Λάζος εντόπισε την ιστοσελίδα μας και όπως γράφει ο ίδιος στο ήλεκτρονικό μήνυμα που μας έστειλε όταν σε κάποια γενική ανακατάταξη του αρχείου του σχολείου μας ανακαλύψε λίγες ασπρόμαυρες φωτογραφίες από κάποια θεατρική παράσταση* καθώς και μερικές γενικές λήψεις του κτηρίου,  αποφάσισε να μας τις στείλει.

Ακόμη, όπως μας είπε ο ίδιος "υπάρχουν κάποιες φωτογραφίες από τη γιορτή της 25ης Μαρτίου του 1971 μέσα σε μια προθήκη που δυστυχώς δεν ανοίγει.Θα προσπαθήσω, γράφει ο ίδιος, να τις φωτογραφήσω όσο καλύτερα γίνεται και θα σας τις στείλω. Οι περισσότερες είναι έγχρωμες αλλά εντελώς ξεθωριασμένες πια".

Τέλος ο κ. Λάζος απαντώντας σε σχετική ερώτησή μας για τα αρχεία του σχολείου απάντησε: "Υπάρχουν αρχεία από εκείνες τις χρονιές, είμαι σχεδόν σίγουρος. Ξέρω ότι πέρυσι δώσαμε ένα μέρος του αρχείου μας στα Γενικά Αρχεία του Κράτους γιατί ήταν, πλέον, ιστορικής αξίας και μόνο. Δεν νομίζω, όμως, να δώσαμε κάτι από τις δεκαετίες 60-70. Θα ρωτήσω τη διευθύντριά μας, τόσο για το αν τα έχουμε όσο και για το αν και πώς μπορείτε να έχετε πρόσβαση σε αυτά". 

Το blog μας λοιπόν, προχωρεί ανοίγοντας νέους δρόμους, χάρις στην καλή διάθεση όσων το βλέπουν με θετική ματιά και θέλουν να μας βοηθήσουν. Πλέον δεν αναφερόμαστε μόνο σε αναμνήσεις, αλλά και σε ιστορικά στοιχεία, για το σχολείο, αφού η περίοδος που είμαστε μαθήτριες σ' αυτό σε λίγα χρόνια εντάσσεται και επίσημα στην ιστορία.Γι αυτό το τελευταίο δεν θέλω να υποννοήσω τίποτα για την ηλικία μας, αλλά οι χρονολογίες μιλάνε μόνες τους.

*Τις φωτογραφίες από τη θεατρική παράσταση δεν τις ανάρτησα γιατί εμένα, αλλά και σε κάποιες ακόμη που τις είδαν δεν θυμίζουν τίποτα. Είναι από μια θεατρική παράσταση, που διαδραματίζεται σε μια αίθουσα εκδηλώσεων με θεατές γονείς και μικρά παιδιά. Επειδή αν δεν με γελά η μνήμη μου στο σχολείο δεν υπήρχε αίθουσα εκδηλώσεων και δεν γνωρίζω τα πρόσωπα που απεικονίζονται θεώρησα πως δεν πρέπει να αναρτηθούν. Αν κάποια θυμάται κάτι πιο συγκεκριμένο θα βοηθησει πολύ.

Η όψη του κτιρίου από την οδό Σουηδίας με τα παράθυρα των διαδρόμων

Οδός Σουηδίας. Το κτίριο με σκαλωσιές

Η γωνία και η είσοδος του σχολείου. Με πόσο άγχος περνούσαμε κάποιες φορές αυτήν την πόρτα...

Και πάλι η οδός Σουηδίας και ο τοίχος της αυλής

Η φωτογραφία πρέπει να είναι τραβηγμένη από την αυλή του Μαράσλειου . Στον τελευταίο όροφο τα παράθυρα της αίθουσας που κάναμε μάθημα στην Α΄ Γυμνασίου

Η "ΔΕΛΤΟΣ"

Η τάξη μας, η τάξη που αποφοίτησε το 1974 από το Β΄ Γυμνάσιο Θηλέων Αθηνών (Μαράσλειο)  είχε και ...δημοσιογραφικές επιτυχίες.
 Η "Δελτος", η εφημεριδούλα μας εκδόθηκε τον Απρίλιο του 1973, πριν 40 χρόνια ακριβώς, για πρώτη και μάλλον και για τελευταία φορά, και διασώθηκε στο αρχείο της Ειρήνης Κατωπόδη, την οποία ευχαριστούμε θερμά που μας την έστειλε  για δημοσίευση.
Συντάκτριες της εφημερίδας ήταν μαθήτριες των τριών τελευταίων τάξεων, αλλά κυρίως της δικής μας και υπεύθυνοι καθηγητές ο Κώστας Τοπούζης και η Χαρίκλεια Μούσα.
Πιστεύω να συμφωνείτε όλες να αφιερώσουμε την αναφορά στη "Δέλτο" στη μνήμη του αγαπημένου αξέχαστου καθηγητή μας Κώστα Τοπούζη που στις 4 Απριλίου συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από το θάνατό του

Για την Δέλτο συνεργάστηκαν:

Σύμβουλοι καθηγηταί:            ΧΑΡ. ΜΟΥΣΑ – Κ. ΤΟΠΟΥΖΗΣ

Γυμνασιάρχης:                        Π. ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ

Μαθήτριες:                              Λαζαράτου – Ζευγώλη           Ε3

                                                Μητσάκου                               Ε2

                                                Μαυράκη – Χατζάκη              ΣΤ2

                                                Πρωτοπούλου Μ.                   Δ2

                                                Παναγιωτονάκου Μ.               Δ2

                                                Παρασκευοπούλου Αργ.        Β3

                                                Γκριζέπη                                 ΣΤ1

                                                Λαζαράτου Ελ.                       Ε3

                                                Ασλανίδου                              ΣΤ1

                                                Μυλώβα                                  Ε2

                                                Κονσολάκη Σ.                         ΣΤ1

                                                Κοιλάκου Μ.                           ΣΤ1

                                                Καπετανάκη Φ.                       ΣΤ1

                                                Σακαρέλου Α.                         Ε3

                                                Τσελίκη – Χειρακάκη             Ε3

                                                Τσαγκαράκη Α.                       Γ3

                                                Ρουμπέα Γ.                              Ε3

                                                Σταθάτου Όλγα                       Ε2

                                                Τζώρτζη                                  Ε2

                                                Κεφαλά Παρασκευή               ΣΤ1

                                                Κακαβουλάκου                       ΣΤ1

                                                Χρυσοσπάθη                           Ε2

                                                Λάππα                                     Ε3

                                                Κουράφαλου – Νικολάκη       Ε3

                                                Τσαχάκη Νανά                        Ε2

                                                Σκόρδου                                  Ε2

                                                Τσιατά Αγγελική                     ΣΤ3

                                                Χατζάτογλου

                                                Μπαστάκου

                                                Κατωπόδη                               Ε3

ΣΧΟΛΙΑ

Από Βίλλυ Κουράφαλου: Δεν θυμόμουνα το όνομα "ΔΕΛΤΟΣ", αλλά πολλές φορές θυμόμουνα ότι είχαμε φτιάξει "σχολική εφημερίδα" και θυμόμουνα ότι είχα από τότε γράψει για το πρόβλημα της μαθητικής υπερκόπωσης - πού να ήξερα τι μας περιμένει όλες αργότερα στο να χριάζετε να δώσουμε το 200% του εαυτού μας. Ήταν πολύ ευχάριστη έκπληξη (μπράβο Ειρήνη!) να δούμε πάλι το φυλλάδιο και ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη να θυμηθούμε ότι η προσπάθεια ήταν σε πολύ ανεβασμένο επίπεδο! Και βέβαια ταιριάζει να αφιερωθεί στον Τοπούζη. Ξέρω στα σίγουρα ότι υπήρχε και επόμενο τεύχος γιατί θυμάμε καλά το άρθρο που είχα γράψει "Σκηνοθέτης και σκηνοθεσία" και είχα πάρει συνέντευξη από τον Πέλλο Κατσέλη. Δεν το έχω δυστυχώς. Το έχει καμμιά σας;

Φιλιά από το Μαϊάμι

Η κα Μαρία Τοπούζη, σύζυγος που αγαπημένου καθηγητή μας, γράφει για το blog και την"ΔΕΛΤΟ"

Ευχαριστώ για τη Δέλτο και για την αφιέρωση στον Κ. Τοπούζη. 
Ο Κώστας θα χαιρόταν πολύ με αυτή την καταχώρισή σας.
Διάβασα με συγκίνηση τη βιογραφία και τον θαυμασμό σας για την  καθηγήτριά σας Ζιζέλ Βιβιέ. Περιηγήθηκα και όλο το καταχωρισμένο υλικό που ανακαλεί και ζωντανεύει μνήμες. Μπράβο σας.
Τη Δέλτο τη γνώριζα από την εποχή που τη φτιάχνατε και, με την ευκαιρία που μου δώσατε, αναζήτησα και βρήκα στο Αρχείο του Κώστα όλο το σχετικό υλικό: τις χειρόγραφες συνεργασίες και τεύχη της Δέλτου· κυκλοφόρησε, βέβαια, και δεύτερο τεύχος, όπως σημειώνει μια συμμαθήτριά σας, από το οποίο μου βρίσκονται αρκετά αντίτυπα και μπορώ να στείλω μερικά, αν τα χρειάζεστε.
                              Και πάλι ευχαριστώ