Είναι ιδιαίτερα ευχάριστο ότι αυτό το blog δεν στερεύει, δεν φθάνει στο τέλος του. Όλο και κάτι γίνεται που το εμπλουτίζει με νέες αναμνήσεις που φέρνουν μαζί τους χαρές και πίκρες από μια εποχή που όλες νοσταλγούμε.
Βέβαια, όπως κάθε απολογισμός ζωής, έχει και ευχάριστες και δυσάρεστες σελίδες, αλλά προπαντός περιλαμβάνει τα αξέχαστα σε όλες μαθητικά μας χρόνια.
Ένα σημαντικό κεφάλαιο στα χρόνια αυτά ήταν οι καθηγητές, τόσο εκείνοι που έχουν αφήσει στη μνήμη μας μια γλυκειά εικόνα που θατην κρατάμε πάντα με σεβασμό, όσο και τους άλλους που ήταν για μας ένα παράδειγμα προς αποφυγήν.
Η αφορμή για όλα αυτά που σας γράφω ήταν το e-mai που έστειλε η Ελένη Σεριάτου, που αποφοίτησε από το Πρακτικό τμήμα του Β΄ γυμνασίου το 1975, στο οποίο περιλαμβάνονταν και φωτογραφίες καθηγητών μας, τις οποίες δημοσιεύουμε.
Ξεκινάμε λοιπόν από την κα Μπάμπαλη, την καθηγήτρια Τεχνικών, που οφείλουμε να ομολογήσουμε πως κατάφερε να βγάλει τον καλύτερο εαυτό μας στη ζωγραφική και το σχέδιο. Η φωτογραφία, όπως μας γράφει η Ελένη είναι τραβηγμένη το 1973
Οκ. Σιγάλας. Μάθημα Φυσική. Σήμερα, όπως μας ενημερώνει η Ελένη ζεί στην Αθήνα και έχει δύο κόρες.
Ο κ. Μπουγιατιώσης, μαθηματικός. Ίσως στο άκουσμα του ονόματός του κάποιες "τρέμουν" ακόμα, καθώς στις μαθήτριες του κλασσικού, στο οποίο δίδασκε, τα μαθηματικά δεν ήταν το δυνατό τους σημείο. Ο κ. Μπουγιατιώτης είναι καλά στην υγεία του, αλλά η Ελένη μας είπε πως πέρσι δεν μπόρεσε να πάει στη συγκέντρωση των μαθητριών της τάξης της.
Για τον κ. Ζάβαλη δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Το ΣΤ1 είμαι σίγουρη πως τον θυμάται. Αν λόγω ...ηλικίας έχετε κενά μνήμης ανατρέψτε σε παλαιότερες αναρτήσεις. Η Ουρανία έχει αναφερθεί σ' αυτόν. Ο κ. Ζάβαλης ζει σήμερα στη Ναύπακτο και έχει δύο κόρες
O κ. Κολυβάς. Μάθημα Κοσμογραφία. Παιδιά εγώ αυτόν δεν τον θυμάμαι καθόλου. Στη μνήμη μου για το μάθημα της Κοσμογραφίας έχει καταγραφεί κάποιος παππούς, που δεν με πήγαινε καθόλου. Δέκα μου έβαλε στο απολυτήριο. Κάνω λάθος;
Όπως με ενημέρωσαν ο κ. Κολυβάς δεν έκανε μάθημα στη δική μας τάξη. Επειδή εγώ δεν θυμάμαι τίποτα σχετικό, παρακαλώ ανακαλέστε τις δικές σας αναμνήσεις για την αποκατάσταση της αλήθειας. Ευχαριστώ (Μαρία Κορτέση)
Τελευταία άφησα την κα Παπαϊωάννου, την "κόρη" όπως την ονομάζαμε, καθώς εκείνη μας αποκαλούσε "κόρες"
Δεν χρειάζεται να πω εγώ πως ήταν ένας ακέραιος άνθρωπος που χάραξε συνειδήσεις. Καθε μία από μας θυμάται πόσο αυστηρή ήταν σε γκομενικά θέματα και πως μας κάλυπτε σε αντιστασιακές κινήσεις. Πιστεύω πως ήταν η μόνη γυμνασιάρχης σε όλη την Ελλάδα που αρνήθηκε να δώσει στην ασφάλεια τα απουσιολόγια, όταν τα ζήτησε αμέσως μετά το Πολυτεχνείο.
Εκ των υστέρων, βέβαια, μάθαμε ότι και ο γιος της συμμετειχε στην εξέγερση και για ένα διάστημα ήταν κρατούμενος στην ΕΣΑ.
Μαρία Κορτέση
ΥΓ., Θυμίζω ότι το ιστολογιο είναι ανοιχτό σε όλες. Στείλτε λοιπόν σχόλια και φωτογραφίες για ανάρτηση. Μόνο έτσι θα καταγραφεί η ιστορία του σχολείου μας, αλλά και της νεανικής μας ηλικίας.
"Έψαχνα να βρω τον τίτλο μιας ποιητικής συλλογής του Κ. Τοπούζη και βρέθηκα στο blog σας.
Πολύ χάρηκα. Όταν πιά είδα φωτογραφίες του Χρ. Σιγάλα και του Σπ. Κολυβά, αλλά και της
Παπαϊωάννου συγκινήθηκα.
Πριν δυο μέρες στο χασάπικο της γειτονιάς μου πέτυχα την κ. Σμπώκου και μιλήσαμε για λίγο για το
Β' Γυμνάσιο Θηλέων.
Την Παπαϊωάννου εγώ την ήξερα ως Αποστολοπούλου, προφανώς όνομα συζύγου, διότι κατά τύχην
έμενε στον τέταρτο όροφο της πολυκατοικίας που έμενα κι εγώ τότε Φειδιππίδου 23.
Τελείωσα το Γυμνάσιο το '75 και δεν θυμάμαι τα ονόματα συμμαθητριών που αναφέρετε, προφανώς θα
έχουμε βρεθεί σε διαλείμματα...
Είχα σημειώσει από τότε αττάκες, που μόλις ανέσυρα και ...
Ζάβαλης: Εσείς κάθεστε κι εγώ γαυγίζω.
Κολυβάς: Τι είναι υπερόσφαιρα;
Κουτσούρη (Άννα νομίζω, αλλά δεν είμαι απολύτως σίγουρη): Η βίδα που είναι πάνω από τη σφαίρα.
Κολυβάς: Γιατί γελούσατε σήμερα
Καουτσούρη: Σάββατο δεν είναι σήμερα;
Ζάβαλης: Δε σε βρίζω γιατί θα σου δώσω αξία. Δε σε φτύνω γιατί είσαι τενεκές και θα σκουριάσεις.
(Δεν έχω γράψει ποιάν...έλουσε με αυτά τα λόγια).
Παπαϊωάννου: Πότε μια ευθεία είναι παράλληλος προς ενα επίπεδο παιδί μου;
Κ. Γεωργακάκη: Όταν είναι κάθετος.
Τοπούζης: Δαμαλά, μόνη σου έσβησες τον πίνακα; Να μου πεις την αλήθεια.
Δαμαλά: Όχι, με το σφουγγάρι.
Θα επανέλθω με περισσότερο υλικό.
Να περνάτε καλά"
Βέβαια, όπως κάθε απολογισμός ζωής, έχει και ευχάριστες και δυσάρεστες σελίδες, αλλά προπαντός περιλαμβάνει τα αξέχαστα σε όλες μαθητικά μας χρόνια.
Ένα σημαντικό κεφάλαιο στα χρόνια αυτά ήταν οι καθηγητές, τόσο εκείνοι που έχουν αφήσει στη μνήμη μας μια γλυκειά εικόνα που θατην κρατάμε πάντα με σεβασμό, όσο και τους άλλους που ήταν για μας ένα παράδειγμα προς αποφυγήν.
Η αφορμή για όλα αυτά που σας γράφω ήταν το e-mai που έστειλε η Ελένη Σεριάτου, που αποφοίτησε από το Πρακτικό τμήμα του Β΄ γυμνασίου το 1975, στο οποίο περιλαμβάνονταν και φωτογραφίες καθηγητών μας, τις οποίες δημοσιεύουμε.
 |
Ξεκινάμε λοιπόν από την κα Μπάμπαλη, την καθηγήτρια Τεχνικών, που οφείλουμε να ομολογήσουμε πως κατάφερε να βγάλει τον καλύτερο εαυτό μας στη ζωγραφική και το σχέδιο. Η φωτογραφία, όπως μας γράφει η Ελένη είναι τραβηγμένη το 1973
Οκ. Σιγάλας. Μάθημα Φυσική. Σήμερα, όπως μας ενημερώνει η Ελένη ζεί στην Αθήνα και έχει δύο κόρες.
Ο κ. Μπουγιατιώσης, μαθηματικός. Ίσως στο άκουσμα του ονόματός του κάποιες "τρέμουν" ακόμα, καθώς στις μαθήτριες του κλασσικού, στο οποίο δίδασκε, τα μαθηματικά δεν ήταν το δυνατό τους σημείο. Ο κ. Μπουγιατιώτης είναι καλά στην υγεία του, αλλά η Ελένη μας είπε πως πέρσι δεν μπόρεσε να πάει στη συγκέντρωση των μαθητριών της τάξης της.Για τον κ. Ζάβαλη δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Το ΣΤ1 είμαι σίγουρη πως τον θυμάται. Αν λόγω ...ηλικίας έχετε κενά μνήμης ανατρέψτε σε παλαιότερες αναρτήσεις. Η Ουρανία έχει αναφερθεί σ' αυτόν. Ο κ. Ζάβαλης ζει σήμερα στη Ναύπακτο και έχει δύο κόρες
O κ. Κολυβάς. Μάθημα Κοσμογραφία. Παιδιά εγώ αυτόν δεν τον θυμάμαι καθόλου. Στη μνήμη μου για το μάθημα της Κοσμογραφίας έχει καταγραφεί κάποιος παππούς, που δεν με πήγαινε καθόλου. Δέκα μου έβαλε στο απολυτήριο. Κάνω λάθος;
Όπως με ενημέρωσαν ο κ. Κολυβάς δεν έκανε μάθημα στη δική μας τάξη. Επειδή εγώ δεν θυμάμαι τίποτα σχετικό, παρακαλώ ανακαλέστε τις δικές σας αναμνήσεις για την αποκατάσταση της αλήθειας. Ευχαριστώ (Μαρία Κορτέση)
Τελευταία άφησα την κα Παπαϊωάννου, την "κόρη" όπως την ονομάζαμε, καθώς εκείνη μας αποκαλούσε "κόρες"
Δεν χρειάζεται να πω εγώ πως ήταν ένας ακέραιος άνθρωπος που χάραξε συνειδήσεις. Καθε μία από μας θυμάται πόσο αυστηρή ήταν σε γκομενικά θέματα και πως μας κάλυπτε σε αντιστασιακές κινήσεις. Πιστεύω πως ήταν η μόνη γυμνασιάρχης σε όλη την Ελλάδα που αρνήθηκε να δώσει στην ασφάλεια τα απουσιολόγια, όταν τα ζήτησε αμέσως μετά το Πολυτεχνείο.Εκ των υστέρων, βέβαια, μάθαμε ότι και ο γιος της συμμετειχε στην εξέγερση και για ένα διάστημα ήταν κρατούμενος στην ΕΣΑ.
Μαρία Κορτέση
ΥΓ., Θυμίζω ότι το ιστολογιο είναι ανοιχτό σε όλες. Στείλτε λοιπόν σχόλια και φωτογραφίες για ανάρτηση. Μόνο έτσι θα καταγραφεί η ιστορία του σχολείου μας, αλλά και της νεανικής μας ηλικίας.
Εσείς τι θυμάστε;
Το ακόλουθο κείμενο μας το έστειλε η Σύσση Καπλάνη, που όπως αναφέρει η ίδια είναι λίγο μικρότερη, αλλά έπεσε τυχαία πάνω στο blog και με πολύ καλή διάθεση πρόσθεσε τις δικές της αναμνήσεις."Έψαχνα να βρω τον τίτλο μιας ποιητικής συλλογής του Κ. Τοπούζη και βρέθηκα στο blog σας.
Πολύ χάρηκα. Όταν πιά είδα φωτογραφίες του Χρ. Σιγάλα και του Σπ. Κολυβά, αλλά και της
Παπαϊωάννου συγκινήθηκα.
Πριν δυο μέρες στο χασάπικο της γειτονιάς μου πέτυχα την κ. Σμπώκου και μιλήσαμε για λίγο για το
Β' Γυμνάσιο Θηλέων.
Την Παπαϊωάννου εγώ την ήξερα ως Αποστολοπούλου, προφανώς όνομα συζύγου, διότι κατά τύχην
έμενε στον τέταρτο όροφο της πολυκατοικίας που έμενα κι εγώ τότε Φειδιππίδου 23.
Τελείωσα το Γυμνάσιο το '75 και δεν θυμάμαι τα ονόματα συμμαθητριών που αναφέρετε, προφανώς θα
έχουμε βρεθεί σε διαλείμματα...
Είχα σημειώσει από τότε αττάκες, που μόλις ανέσυρα και ...
Ζάβαλης: Εσείς κάθεστε κι εγώ γαυγίζω.
Κολυβάς: Τι είναι υπερόσφαιρα;
Κουτσούρη (Άννα νομίζω, αλλά δεν είμαι απολύτως σίγουρη): Η βίδα που είναι πάνω από τη σφαίρα.
Κολυβάς: Γιατί γελούσατε σήμερα
Καουτσούρη: Σάββατο δεν είναι σήμερα;
Ζάβαλης: Δε σε βρίζω γιατί θα σου δώσω αξία. Δε σε φτύνω γιατί είσαι τενεκές και θα σκουριάσεις.
(Δεν έχω γράψει ποιάν...έλουσε με αυτά τα λόγια).
Παπαϊωάννου: Πότε μια ευθεία είναι παράλληλος προς ενα επίπεδο παιδί μου;
Κ. Γεωργακάκη: Όταν είναι κάθετος.
Τοπούζης: Δαμαλά, μόνη σου έσβησες τον πίνακα; Να μου πεις την αλήθεια.
Δαμαλά: Όχι, με το σφουγγάρι.
Θα επανέλθω με περισσότερο υλικό.
Να περνάτε καλά"
